Ode aan ‘La Baracca’
Wanneer jij spreken kon
Jij warme opgeleefde en vermoeide herberg
Jij zou ons hart blijven beroeren
Menigmaal was jij onderdak voor mensen zonder troeven
Krijgsgevangenen, gastarbeiders hebben jouw gastvrijheid mogen proeven
Je bent immer rechtop blijven staan
Gasthuis was jij voor de eerste Italianen
Het doet ze pijn en het geeft ze tranen
Jou te zien verkommeren in stille eenzaamheid
Jij was hun toevlucht en hun vrijheid
Weldra ben jij er niet meer
jij symbool van ontmoeting en verdraagzaamheid tussen volkeren
Maar ik – gedenkteken zorg ervoor dat je voor eeuwig in het geheugen blijft generatie na generatie.
Aandenken aan ’La Baracca’ geborgen op 4 december 2006
François Didden